Winter behandeling

 

De varroamijt is een parasiet die op de bijen leeft. Hij voedt zich met de sappen van de bij.

Ze planten zich voort in de gesloten cellen waar de bijenlarven zich in bevinden. Ze voeden zich met de sappen van de larven in groei. Hierdoor ontstaan er misvormde en verzwakte bijen, die gevoelig zijn aan verschillende ziektes.

 

 

een varroa mijt

 

 

 

een mijt op de rug van een bij.

 

 

 

Normaal dient de winterbehandeling te gebeuren na de 1ste vorstperiode.

Door de aanblijvende warmte heb ik besloten om vorige week te behandelen.

Daar er nu normaal bijna geen gesloten bijenbroed in de volkeren is, is dit het ideaal moment.

De varroa's zijn nu onbeschermd.

Ik behandel met oxaalzuur, dit word gewonnen uit de natuur.

Er word 4 gram per 100ml suikerwater gemengd.

 

 

De vloeistof word opgewarmd tot 35 graden zodat de bijen zo weinig mogelijk verkleumen.

Het mag buiten ook niet te warm zijn tussen de 5 en de 10 graden anders zitten de bijen niet in tros.

De vloeistof word nu tussen de raten gedruppeld. Voordien heb ik hard getikt tegen de kast, zodat de bijen zich volzogen met honing. Anders zuigen ze de vloeistof op en dat is niet de bedoeling.

 

 

Wat me opviel is, dat er veel meer bijen nog in de kast zitten dan andere jaren.

Door de aanhoudende warmte hebben de grote volken nog veel honing opgeslagen, de kasten zitten bomvol.

 

Omdat het zo warm blijft, vliegen de bijen nog steeds uit. ik weet niet of dit goed is of slecht.

De winterbijen moeten immers zes maand blijven leven. Ze verslijten vooral door te vliegen.

Ik hoop ook dat de natuur niet teveel is verstoort en dat de krokussen op het juiste tijdstip bloeien om het nieuw broed te voeden in het voorjaar.

 

 

alle donker rode bolletjes op de varroaplank zijn dode mijten. De behandeling is geslaagd.

Nu afwachten tot ergens in maart om te zien of er broed in alle kolonies zit.

Het is altijd spannend om te zien of de bijenvolken de winter zijn doorgekomen.

 

 

 



 

 



Inwinteren, het einde van het bijenseizoen.

13 augustus,

nog voor een laatste keer de bijen uit de honingzolders drijven..

 

 

Eerst een uitdrijver steken.

 

De dag nadien worden de laatste bijtjes terug van de raten geveegd.

Mijn zoon is meegekomen om te helpen. Gelukkig want nu moeten alle honingzolders er af.

Ook deze met de raten waar de honing nog niet verzegeld is met was.

 

Hieronder een niet verzegelde raat.

 

 

 

Deze is niet verzegeld door de bijen, omdat de honing nog niet klaar is.

Ik slinger die honing op het laatst en geef die terug aan de bijen in een voederbak.

Op dit moment moet ik goed opletten dat ik niet mors.

Anders is de kans groot dat de bijen uit de naastliggende kolonies de kast volledig leegroven.

 

 

Voor het voederen heb ik gekeken hoeveel ramen honing er in de broedkamers zit.

1 verzegeld raam is 2kg. Nadat ik bijgevoederd heb met de onverzegelde honing. Heb ik nog suikerwater bijgegeven tot een totaal van 12 kg eten.





 

Voordat ik de bijen heb bijgevoederd, heb ik de bijen eerst behandelt met mierenzuur tegen de varroamijt.

 

 

Hier zie je een varroa op de bij zijn rug

 

Varroa op de larven.

 

Deze parasiet zorgt voor verzwakking van een bijenkolonie. Zonder behandeling zouden de volken sterven. Dit is een van de redenen waardoor de honingbij niet meer kan leven in het wild.

 

 De behandeling gebeurt voor het voederen, omdat het vochtgehalte anders te groot is in de kast.

Het sponsdoekje word ingespoten met 65% mierenzuur. Grote volken krijgen 50ml, kleinere, 30ml.

De varroa's worden tot in het broed gedood met dit zuur. Het efficiëntst is het doekje boven op de ramen te leggen, mierenzuur is blijkbaar zwaarder dan zuurstof.

In de winter na de eerste koude worden de bijen nog eens behandelt met oxaalzuur.

 

 

 

Mijn nieuwe koning is blijkbaar gelukt.

 

Deze ras koningin is veel rustiger dan mijn andere. Das leuker want deze kom je dan geregeld tegen.

De groene stip op haar rug helpt natuurlijk ook.

Doordat zij rustig is, zijn de ander bijen ook rustiger. Niet alle bijen zijn al haar dochters. Op deze foto zie je duidelijk het verschil aan hun ringen, Sommigen hebben bredere gele ringen dan andere. Deze zijn nog wel venijnig. Volgend jaar zal ik zien hoe kalm het volkje is.

 



 

 



 

 

 

 

Een raskoningin kweken.

Van de imkersbond kreeg ik larven van bijen van het Carnica ras.

Deze zijn  door selectie niet zo steeklustig.

Op de stand van de bond kunnen we gewoon zonder beschermkledij staan met dertig man.

Zonder gestoken te worden. Bij mijn bastaard bijen zou je dit zeker niet kunnen, als je de kasten open maakt.

Deze heb ik tussen 2 koninginnenroosters bij het open broed van bestaand volk gehangen. De  dag voordien had ik plaats gemaakt, zodat de bouwbijen er al waren.

Hier zie je dat ze de doppen al toe aan het bouwen zijn.

Eens de moerdoppen toe zijn worden er kooitjes over geschoven.

 

Vier van de zes doppen hebben ze uitgebouwd. De kooitjes zorgen ervoor dat de pas uitgekomen moeren elkaar niet uitmoorden.

Er zijn drie koninginnen geboren. Nu komt het er op aan om ze in een volkje te introduceren. En hopen dat ze aanvaard worden. Maar eerst moet ik ze nog markeren. Daartoe leg ik de koningin onder een rooster. Ik markeer haar met nagellak, dit jaar is het groen.

 

Hier zie je koningin Elsje, ik heb haar ingevoerd in een afleggertje, van 3 raampjes. Daarna heb ik gewacht tot ze bevrucht raakte en aan de leg ging. Ik heb haar ondertussen versterkt met broed uit andere volken. Zodat ze tegen de winter uitgegroeid is tot een volwaardig volk. En dan maar hopen dat ze de winter overleefd. Afwachten of haar nazaten inderdaad ook zo rustig zijn.

Volgend jaar zal ik proberen om een oude koningin uit een bestaand volk te vervangen door een nieuwe koningin.

Honing slingeren

Vroeger dan andere jaren, door het extreme mooi weer zitten de eerste honingzolders vol.

 

Als de honing klaar is leggen de bijen er een wit waslaagje op. Zij zweten die was uit via hun was klieren.

Deze waslaag ook wel zegels genoemd, worden ontzegeld met een speciale vork.

 

Daarna worde de raten in een honingslinger gestoken. Uit 1 zulk raatje heb ik gemiddeld 1 kg honing.

 

Als er negen raten ontzegeld zijn, kan ik aan de slinger draaien.

 

 

Dit is echt zalig.

Eens de raten geslingerd zijn kan ik de kraan openen.

 

Bij het openen van de kraan komt er een zalig gevoel bij de imker boven. Een heerlijke geur komt er naar boven. Ik kan de verleiding niet weerstaan om te proeven. Heerlijk, ik vind de voorjaars honing het beste. De honing loopt door een dubbele zeef, om alle resterende was deeltjes te verwijderen.

Nu moet de honing een dag of drie rusten. Er komen dan nog zeer fijne deeltjes was naar boven. Deze schuimt mijn vrouwtje dan af met de grootste zorg. Als dit gebeurd dien ik nog te roeren tot de honing vast wordt. Elke morgen en avond 5 minuutjes roeren, tot ik striemen in de honing zie. Dan kan ze in potten gedaan worden.

 

 

 

redcellen

 

 

 

Sommige kasten zitten al vol met bijen. Het beloofd een goed jaar te worden, als het weer zo blijft.

 

De bijen zijn al goed honing aan het binnen halen.

 

De honing word al verzegeld met een waslaagje zoals je hierboven ziet. Nog een paar weken en ik zal de voorjaarshoning kunnen slingeren.

 

 

 

Als je rustig aan de bijen werkt, kom je soms eens de koningin tegen, Dit gebeurd wel niet vaak.

Jammer dat de foto niet duidelijker is.

 

 

 

1 van mijn volkeren was zeer agressief, dit heeft te maken met de aard van de koningin. Ik was van plan om die te vervangen door een andere eind mei.

Nu is die koningin blijkbaar vervroegd dood gegaan. Als een koningin onverwacht sterft. Dan maken de bijen van een reeds gelegd larfje van 1of 2 dagen oud een koningin. Ze bouwen de gewone cel dan uit tot een moerdop. We noemen dit een redcel. Die is niet zo groot als een gewone moerdop en hangt in de raten in plaats van aan de onderkant. Er zitten verschillende redcellen in de kast. Die komen na 12 dagen uit. Vanaf dat de moeren uitkomen vechten ze het uit. De sterkste blijft leven. Ik heb enkel de mooiste doppen laten staan zodat de koninginnen niet teveel moeten strijden. Nu word het afwachten tot ze geboren worden en bevrucht geraken in de bruidsvlucht.

 

Honingzolders plaatsen.

Het voorjaar begint vroeger dan andere jaren.

Er staan al vele bomen en struiken in bloei.

 

De kasten  zitten al vol open en gesloten broed.

Je kan hieronder de larven, eitjes en gesloten cellen zien (zie eerder blogbericht)

 

Twee van de kasten zitten al propvol met bijen. Daar kan ik dus honingzolders opzetten. De kasten waar nog minder bijen inzitten, maar die toch al vol zitten met broed, zal ik nog 2 weken wachten om de honingzolders op te plaatsen. De bijen moeten nu immers het broed goed warm kunnen houden. Als ze met minder zijn kunnen ze dit beter als de kast klein blijft. Daarom zitten er ook nog planken onder de verluchtingsroosters. Water is nu ook zeer belangrijk voor de bijen. De regenafvoer van het bijenstal komt in een emmer met kurken waarop ze kunnen zitten om water op te nemen.

 

Voor dat ik de honingzolders opzet plaats ik eerst het koninginne rooster.

 

 

 

 

 

Door dit rooster te plaatsen kan de koningin niet naar de honingzolders. Zo blijft het broed gescheiden van de honing. Mijn honingzolders zijn 15 cm hoog. Een broedkamer is 22.5cm hoog.

De honingzolders zijn minder hoog, omdat die anders veel te zwaar zijn om op te heffen.

 

Hopelijk word het nu vlug nog iets warmer en blijft het zulk hemels weer, dan kan ik op al mijn kasten de zolders plaatsen.

Begin van een nieuw jaar

In februari maart komt het volk langzaam uit hun winterrust. De koningin begint weer aan de leg van eitjes. De werksters beginnen bij mooi weer, vanaf 10 graden stuifmeel binnen te halen. Ze doen ook hun reinigingsvluchten. Je kunt de bijen een enorm plezier doen, door vroegbloeiers zoals krokussen en wilgen te planten. Een goed volk bevat tussen de 10000 en 15000 bijen.

 

 



Na de zomer zijn er dat meer dan 30000.  Zodra de nieuwe bijen dit jaar geboren worden, sterven de winterbijen.

Jammer genoeg heeft één van mijn zes kasten de winter niet overleefd. Het volkje was eigenlijk te klein om in te winteren, ik heb ze toch een kans gegeven. Jammer dat het niet lukte.

Ik heb deze winter van mijn vrouwtje een honingslinger en een rijper gekregen.

 

Dus ik ben klaar voor een nieuw seizoen. Nu nog hopen op een mooi en bloemrijk voorjaar.

Hierbij wil ik ook nog een oproep doen. Als je ergens een zwerm bijen ergens ziet neerdalen  op een tak of zo.

 

Probeer dan als 't u beliefd de plaatselijke imker te bereiken. Deze komt ze zo spoedig mogelijk halen. Een zwerm bijen zoals hierboven doet niks. Bel dus niet meteen de brandweer, maar geef de imker een kans, zijn bijen terug te halen. Ik zou je in ieder geval dankbaar zijn.

 

 

Het zien landen van die tienduizend bijen is trouwens prachtig.